CZYTOCZARY Małgorzata Wojnar

Kolor szary chodził za mną przez cały wrzesień. Męczył, drażnił, ale nie chciał przyjąć formy żadnego sensownego pomysłu. A przecież podjęłyśmy się przystąpienia od początku roku szkolnego do projektu „spoza tęczy”, a przecież październik już czeka z blokach startowych, a tu taka niemoc twórcza…

Aż wczoraj – niczym Pomysłowy Dobromir – niemal poczułam piłeczkę, która stuknęła mnie w głowę i wszystko wskoczyło na swoje miejsce.

DemOlka zachwyca się każdym nowo odkrytym kawałeczkiem świata. Zachwyca się wielokrotnie, za każdym razem z ogromną energią i radością. Wspomina wszystkie eksperymenty, wyjścia z domu, prace twórcze, gros moich pomysłów przyjmując z ogromnym entuzjazmem. Ale mimo tej ciągłej chęci do nowości, raz na jakiś czas widzę, że coś szczególnie mocno przypadło Jej do gustu i tak było między innymi z mieszaniem kolorów. Dlatego dziś znowu podsunęłam Jej farby, paletę i kartkę. Tyle, że wybór zaoferowanych farb był dość mocno ograniczony.

Zadanie było proste: stworzyć jak najwięcej kolorów. Przez moment obawiałam się oporu, bo DemOlka słynie ze swojej asertywności, ale okazało się, że jest Jej zupełnie wszystko jedno ile kolorów może mieszać. I tak zaczął powstawać szary-bury obraz, a Mała z uśmiechem na ustach wyżywała się na tekturze, tworząc coraz to nowe odcienie szarości. Wymaganie miała tylko jedno: jak dwie farby, to muszą być też dwa pędzle.

I jak już poczuła dwa pędzle, zrozumiała na czym polega mieszanie farb takie, żeby powstawało jak najwięcej odcieni, a ja przyczepiłam do stołu kartkę, żeby nie uciekała na boki, to zaczął się prawdziwy szał twórczy.

W pierwotnej wersji DemOlka twierdziła, że na obrazie jest gołąb (bardzo spodobało Jej się określenie „gołębi”), ale w końcu uznała, że to motor, który jedzie nocą. Niezbadane są drogi wyobraźni mojej córeczki. <3

Po skończonym malowaniu postanowiłyśmy znaleźć jak najwięcej szarych przedmiotów w domu, żeby porównać z naszymi odcieniami na kartce, ale okazało się, że to wcale nie jest takie łatwie. Jakoś jesteśmy ubodzy w szarość.

Tu znowu poczułam, że coś mi w głowie zaskoczyło i przypomniał mi się jeden z odcinków Hello Kitty – zaczyna się od szarego placu zabaw, który następnie malowany jest na trzy główne kolory.

Dopiero koteczki ratują sytuację, tworząc wszystkie odcienie tęczy dzięki mieszaniu kolorów podstawowych. Po bajce przedyskutowałyśmy życie w szarości. O ile chwilę wcześniej DemOlka uznała, że czarny i biały daje tyle możliwości, że nic więcej Jej do szczęście nie jest potrzebne, o tyle przy kolekcjonowaniu szarych zabawek stwierdziła, że jednak tęskni za żółtym, niebieskim i czerwonym, które dostała ostatnio do malowania. Bajka do końca rozwiązała Jej wątpliwości.

Porównałyśmy szary, „trójpodstawowy” i kolorowy plac zabaw i DemOlka zdecydowała, że jednak będzie tęczowa.

A na końcu wrócił ze szkoły Tolek, który namiętnie zajmuje się kolorowankami. I nieco zaskoczył nas wprowadzaną przez siebie gamą kolorystyczną…

Wpis powstał w ramach niezłej zabawy oraz projektu spoza tęczy