CZYTOCZARY Małgorzata Wojnar

Jak już pisałam w części 1.  nasza plastikowe odkrycia trwały długo i były okupione cierpieniem sensorycznym DemOlki.
W tym momencie zabawy zaczęło się także moje fizyczne cierpienie ale jeszcze przez chwilkę miałam pozostawać w błogiej nieświadomości…

Wpadłyśmy na pomysł plastikowej dżungli. Jako rusztowania użyłyśmy jedynego nieplastikowego elementu: starego kartonu. DemOlka narysowała na nim projekt i zaczęła się ciężka praca… Ściany pokryłyśmy kawałkami starych kaloszy; DemOlka działała przy użyciu pistoletu do kleju na gorąco, a ja nie wiedziałam czy mam fotografować, chronić palce Małej czy też zabezpieczać całe otoczenie…

Ziemię wysypałyśmy koralikami i zaczęło się zgrzewanie dna żelazkiem, malowanie tła i tworzenie lian z nitek rozgrzanego kleju (jeszcze dłuuugo będę sobie gratulować tego pomysłu):

Przy okazji pokleiłam podłogę, poparzyłam sobie palce, rozwaliłam pistolet do kleju (odpadł cyngiel) i dosyć dokładnie przypaliłam żelazko, bo nie zauważyłam, że część koralików dostała się pomiędzy jego rozgrzaną stopę, a papier do pieczenia. Na tym etapie prac nie wiedziałam czy mam płakać, czy ratować swoje dłonie, które właśnie pokrywały się pęcherzami. Tymczasem DemOlka cała zachwycona czekała na ciąg dalszy.

Musiała tak poczekać do następnego dnia, bo ja nie mogłam niczego dotknąć bez bólu.
Mniej więcej w tym momencie wiedziałam na pewno, że wymyśliłyśmy zabawę, która będzie trwała kilka dni, i w której będzie potrzebna moja 100% obecność. Żelazko, rozgrzany klej i nóż ślizgający się po butelkach to nie jest środowisko przyjazne pięciolatce.

Następnego dnia było już w miarę ok. Olka cięła nożyczkami i malowała. Ja kleiłam i walczyłam nożem do tapet tam, gdzie nożyczki nie dawały rady.

…wycinałam denka butelkom, a DemOlka je malowała…

… zgrzewałam kolejne palmy z różnych butelek według przykazań DemOlki, a Ona je kolorowała….

… tworzyłam kształty, które DemOlka wynajdywała w książkach o dżungli… 

DemOlka próbowała jeszcze zgrzewać kwiaty na gorąco, ale po moim oparzeniu za bardzo się bałam, że i Ją to spotka. Szkoda, bo rzeczywiście robiła niesamowite rzeczy.

Potem przerzuciła się na owady. Z Takiej kupki plastiku powstały ważki i motyle:

Dni leciały jak szalone, a my codziennie wymyślałyśmy, cięłyśmy, kleiłyśmy, malowałyśmy. Dom wyglądał jak pobojowisko. W między czasie ja znienawidziłam plastik, ale DemOlka pokochała dżunglę – w ruch poszły książki, atlasy i filmiki. Taki jest efekt końcowy:

A to najlepsze ujęcia całości, jakie udało mi się zrobić. Na żywo wygląda znacznie lepiej. 🙂

Na końcu prac twórczych do naszej dżungli wprowadziły się małpy. Szczególnie upodobały sobie huśtanie się na lianach… i wtedy zaczęła się prawdziwa zabawa…

 

Post powstał w ramach projektu Dziecko na Warsztat:

 

Zapraszam też na inne blogi, biorące udział w projekcie. To cała masa fajnych pomysłów na zabawy: